Mijn wandeling

Gepubliceerd op 25 maart 2023 om 11:23

De lente is nu echt aangebroken, de zon gooit haar gouden stralen over mij heen. Dit was het afgelopen weekend wel anders, maar voor mij ook weer niet.

Waarom niet?

Wat gebeurt er met mij als ik wandel?

Hoe is dat zo gekomen?

Je leest het in mijn nieuwe blog en in mijn prachtige boek met de titel: 'Robot dokter had zijn dag niet...' Een SEH verpleegkundige wordt slachtoffer van een medische fout en komt terecht in een medische rollercoaster. Zij lig ineens in bed, ineens zelf patiënt.

Mijn tweede manuscript is op dit moment ter beoordeling bij uitgeverij Boekscout. Best spannend. De titel? Die is nog geheim.

Mijn wandeling

Lopend in de nattigheid van de lente kom ik volledig tot rust. Er is niemand op straat en ik geniet van de echo van de stilte. Deze stilte heb ik nodig nadat wij gisteren één van onze kinderen hebben verhuisd en ik mijn grenzen niet heb bewaakt. De neurostimulator staat hoog om de pijn aan te kunnen die in mijn bekken en rug knaagt en ben gesloopt. Toch ga ik naar buiten. De muziek begint met de stilte en zwelt aan. In mijn diepste ellende is de muziek met mij, loop ik met tegenwind vooruit. Mijn ene voet voor de ander, begeleid door donkergrijze, dreigende wolken. De armen van de bomen zwaaien omhoog op de maat van de gure wind. De kletterende regen slaat de maat op mijn rode paraplu met de windvlagen mee. Druppels hemelwater vormen een glinsterende schittering in de groter wordende plassen. Dan vallen de vogels in met heldere, zilveren klanken. Zingen hun voorjaarslied uit volle borst de keeltjes schor. Het hoge riet langs het water deint vrolijk mee. Yes, het is lente. Ondanks het sombere weer steken kleine bloemetjes hun geel, wit en blauwe kruintjes boven de vochtige kleiaarde uit, als de sterretjes van de aarde. Geurende bloemen van de uitbundig bloeiende, roze kersenbloesem dansen enthousiast vrolijk rond en rond met het orkest van wind, regen en de vogels. Regenwormen steken hun kopjes boven de aarde. Wakker geworden uit hun winterslaap, verbaasd kijkend waar die klanken vandaan komen. Bewegen sierlijk met hun gladde, grijze kopjes met de muzieknoten mee. Een merel neemt haar kans waar en trekt met oerkracht een dikke worm uit de grond. Helaas, na de winterslaap direct een prooi voor de ander. Dat is de natuur, leven en dood dicht naast elkaar, pratend met elkaar. Thuisgekomen barst ik van geluk over wat ik heb meegemaakt. Je moet de muziek van het leven horen om te genieten van deze grootse, kleine dingen. Lees mijn boek, kijk diep in de natuur en je begrijpt mij. De natuur; de vogels, de bomen, de bloemen en zelfs de regen en wind. Zij geeft troost en verlicht mijn pijn. Mijn lief staat al klaar met een warme kop thee. Ik nestel mij in de bank onder een plaid, sluit mijn ogen en geniet van de dingen die ik nog wel kan doen.


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.