Tijdens de ziekenhuis- en polikliniekbezoeken die volgen in Coronatijd, gaan nu de mondkapjes op. De enorme gangen met de metershoge plafonds zijn uitgestorven, voetstappen klinken hol, de nagalmende wachtruimtes zijn zo goed als leeg. Mijn lief moet buiten blijven, ik voel mij alleen in deze gigantische hal. Groepjes verpleegkundigen, artsen en andere medewerkers in hun witte jassen. Op klossende, vrolijk gekleurde klompen met bijpassende fleurige sokken, schuifelen zij vlak langs mij heen, babbelend met hun kartonnen bekers dampende koffie to go. Afstand? Zij niet… Verder is het oorverdovend stil in de nagenoeg lege wachtruimte. De paar patiënten die er al zijn, kijken angstig om zich heen tussen twee transparante schermen. Als ik bij de dokter naar binnen mag, zitten we ver uit elkaar met alleen een bureau ertussen. Wij verstaan elkaar niet goed, de mimiek ontbreekt. De chirurg met het blauwe masker staart tijdens mijn murmelende verhaal naar het mondkapje met “foute” panterprint en schiet in de lacht. Zijn ogen stralen als zwarte, fonkelende barnstenen. Feestje maar van maken in deze rare tijd. Wanneer ik word geholpen? Geen enkel idee, de wachtlijst is kilometers lang. Zorg goed voor elkaar nu in deze roerige tijden van Corona! Geniet nu van de plotselinge lente, van de vogels die uit volle borst hun lied zingen, de lucht trilt ervan. Houd vol lieve lezer, misschien nu meer tijd om mijn prachtige boek te lezen of een review te geven? Dit kan op: www. Boekscout/webshop/rubriek gezondheid. Of te stemmen op mijn boek voor de publieksprijs Boekgoud, voor het beste boek van 2020: https://www,boekgoud.nl/stemmen/11182 . Dit zou de kroon op al mijn werk zijn. Mijn dank is groot!

Foto: Adobe Stock

 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.