
De wereld is wit. Glinsterende witte kapjes over de knoppen van de slapende planten. Sneeuwvlokken als heldere, transparante kristallen. Ze vallen zachtjes ruisend op mijn gezicht. De dikke grijze wolken zijn zwanger van nog meer sneeuw. Ik steek mijn neus omhoog en snuif de aquatische geur van de winter op. Heldere kristallen kussen zachtjes mijn wangen. Vanaf zwarte, kale takken kijken de vogels op mij neer, hun schuine kopjes met zwarte kraaloogjes. Als kleine bolletjes, hun opgeblazen veertjes om zich warm te houden. De vogels en ik hebben het niet koud, genieten van dit moment van stilte, de witte deken die ons langzaam toedekt. Wat is de wereld mooi, mijn stille, witte wereld. Ik kijk op naar de hemel, luister naar het geluid van de stilte. Steek mijn armen in de lucht, probeer de heldere, zuivere sneeuw te omarmen. De rust in mijn ziel is een groot geluk in deze tijden van blijvende pijn en alles dat nog komen gaat. Geniet van deze witte wereld, lieve lezer.
foto: Oscar Papa
Reactie plaatsen
Reacties